به طور کلی مدل‌های همکاری دانشگاه و صنعت در حوزه‌های همکاری‌های تحقیقاتی، همکاری در حوزه‌ی تجاری‌سازی فناوری، همکاری آموزشی و همکاری برای جذب نیروی انسانی قابل تعریف می‌باشد.
اصولا پژوهش به دو دسته پژوهش بنیادین و پژوهش کاربردی قابل تقسیم است. پژوهش بنیادین پژوهشی است که با هدف گسترش مرزهای دانش در موضوعات روز مطرح در جوامع علمی دنیا بدون در نظر گرفتن کاربرد کوتاه مدت آن انجام می‌گیرد. در نقطه مقابل پژوهش کاربردی پژوهشی است که استفاده عملی مشخصی برای نتایج آن در نظر گرفته می‌شود و غالبا ترکیبی از جنبه‌های نظری و عملی است.
صنایع همواره با روندهای جدیدی در حوزه فناوری مواجه می‌شوند. این روندها در آینده‌ای نزدیک و یا دور ماهیت کسب‌وکارها را تغییر می‌دهد. صنایعی می‌توانند در خلال این تحولات توان رقابتی خود را حفظ کنند که بتوانند مطابق با این روندها مزیت فناورانه خود را حفظ کنند. این امر مستلزم سرمایه‌گذاری صنایع در حوزه تحقیق و توسعه و انجام پژوهش‌های کاربردی است. ایجاد زیرساخت‌های تحقیق و توسعه هزینه‌بر بوده و نیاز به نیروی دانشی دارد. در این موارد رویکرد متداول شرکت‌های بزرگ در سطح جهان برون‌سپاری پژوهش می‌باشد. شرکت‌های بزرگ برای آن دسته از نیازهای دانشی خود که برآمده از روندهای فناوری در صنعت می‌باشد و در درازمدت و یا میان مدت صنعت و نیاز بازار را متحول خواهد کرد، از ظرفیت‌های نهاد دانشگاه هم‌چون زیرساخت‌های فنی و آزمایشگاهی و نیروی با استعداد، بهره‌برداری می‌کنند. شرکت‌ها با اعطای گرنت و حمایت از پروژه‌های پژوهشی در مالکیت معنوی دستاوردهای تحقیقاتی مشارکت می‌کنند. هم‌چنین از دل این پروژه‌های تحقیقاتی نیروی انسانی متخصصی تربیت می‌شود که در زمینه‌ای که شرکت گرنت اعطا کرده است دانش کسب کرده و شرکت‌ها می‌توانند به طرق مختلف از این نیروی انسانی حمایت و بهره‌برداری کنند.
بله. این امر در چارچوب همکاری دانشگاه و صنعت در حوزه همکاری در تجاری‌سازی فناوری میسر می‌باشد. ابزارهای مختلفی برای این همکاری در دسترس می‌باشند. این ابزارها عبارتند از:
- سرمایه‌گذاری خطرپذیر دانشگاه صنعتی شریف در قالب طرح فناوری
- سرمایه‌گذاری بر روی دانش فنی و شرکت‌های نوپای خروجی از دانشگاه صنعتی شریف
- تشکیل شرکت مشترک برای همکاری در زمینه‌های تحقیقاتی و توسعه‌ای مورد نیاز صنعت
- ایجاد آزمایشگاه مرجع و تست استاندارد مشترک
دانشگاه صنعتی شریف با هدف تولید علم و فناوری که به عنوان دارایی فکری، علاوه بر ارزش معنوی می‌تواند ارزش مادی زیادی را برای دانشگاه به همراه داشته باشد، سرمایه‌گذاری خطرپذیر بر روی طرح‌های فناوری را با یکی از شرایط ذیل در دستور کار خود قرار دهد:
- مشارکت یا تضمین خرید بخش خصوصی
- مشارکت دانشگاه و تیم مجری در مالکیت معنوی طرح
- تتضمین خرید محصول یا حق امتیاز توسط بخش خصوصی
دانشگاه صنعتی شریف آمادگی دارد در حیطه‌های تخصصی باصنعت، به صورت ترکیبی از مراکز تخصصی دانشگاه و متخصصین صنعت، شرکت‌های تخصصی تشکیل داده و موضوعات تحقیقای پس از بحث و تبادل نظر در اولویت‌های تحقیق و توسعه صنعت و توانمندی‌های دانشگاه، مشخص شده و در قالب پروژه ارتباط با صنعت، اجرا گردد.
هم‌چنین شرکت‌های دانش‌بنیان مشترک با توجه به نیازهای صنعت با هدف ورود دانشگاه در فضای تجاری جهت حل مشکلات صنعت متقاضی تشکیل می‌شوند. ساختار این شرکت‌ها به صورت سهامی بوده و در آن، دانشگاه و صنعت با نسبت مشخص دارای سهام خواهند بود.