تجاریسازی فناوریهای برخواسته از پژوهشهای دانشگاهی:
سطح آمادگی فناوری(Technology Readiness Level یا TRL) مجموعهای از معیارها به منظور اندازهگیری سطح بلوغ فناوری است که امکان مقایسه سازگاری بین انواع مختلف فناوری را در چارچوب محصولی خاص، در یک محیط عملیاتی و کاربردی فراهم میکند.
خروجی فعالیتهای پژوهشی دانشگاهی معمولا از منظر آمادگی فناوری در سطوح میانی است و به ساخت یک نمونه در مقیاس آزمایشگاهی ختم میشود. اما پروسهی تجاریسازی فناوری میبایست در محیط واقعی و صنعتی رخ دهد و این مهم مستلزم این است که محصول و یا فناوری در سطوح فوقانی آمادگی فناوری باشد. لذا یک شکاف میان خروجی دستاوردهای پژوهشی و ورودی مطلوب نظر بازار و صنعت وجود دارد.
برنامه توسعه و انتقال فناوری دانشگاه صنعتی شریف، در ابتدای سال 1393 با این هدف که خلاء سرمایه، دانش و تجربه تجاری سازی مورد نیاز در نخستین مراحل توسعه تکنولوژی را برطرف نماید و آن فناوری را به مرحلهای از رشد برساند که موفق به جذب سرمایه از صندوقها و شرکتهای سرمایه گذاری ریسک پذیر داخل یا خارج دانشگاه با سهمی عادلانه شود در معاونت پژوهش و فناوری دانشگاه تاسیس گردید.
ماموریت برنامه توسعه و انتقال فناوری، ارتقا بخشیدن به انتقال تکنولوژی دانشگاه صنعتی شریف برای استفاده جامعه از آن و سودآوری در ضمن تولید درآمد برای حمایت از تحقیق و آموزش است.
ما در برنامه توسعه و انتقال فناوری با اساتید و تیمهای پژوهشی برای تجاریسازی پژوهشهای آنان و توسعه بازار آنها همکاری میکنیم. این همکاری به شیوههای زیر انجام میپذیرد:
- د ابتدا توسط تیم کارشناسی برنامه جنبههای اقتصادی و بازار بالقوه مورد بررسی قرار میگیرد.
- در صورت وجود جنبههای نوآورانه فنی طرح، جهت ثبت اختراع داخلی و بینالمللی از طریق دفتر مالکیت فکری دانشگاه مورد حمایت قرار خواهد گرفت.
- در صورت تأیید جنبههای فنی و اقتصادی طرح توسط کارشناسان برنامه و کمیتهی فناوری دانشگاه، برای پیشبرد اهداف تجاریسازی ترسیم شده از سوی کارشناسان و تیم مجری طرح، از سوی دانشگاه تأمین مالی صورت میپذیرد. این بودجه صرف تقویت نیروی انسانی متخصص، امکانات آزمایشگاهی و توسعه محصول در مقیاس نیمهصنعتی و صنعتی میگردد.
- ما در کنار تیم توسعهی محصول، به عنوان توسعهدهنده کسبوکار با بخش صنعت به منظور جلب مشارکت و همکاری استراتژیک برای نفوذ در بازار هدف، ارتباط برقرار میکنیم.
- مذاکره با سرمایهگذاران خصوصی برای جذب سرمایه در مراحل بعد، مشارکت در تولید انبوه محصول، تأسیس شرکت زایشی و سایر استراتژیهای خروج موفق، از دیگر فعالیتهای اصلی این برنامه به شمار میرود.